viernes, 5 de junio de 2009

ANOS DE VACAS FRACAS

(Norte rico, Sur pobre)

Non imos caer no que di o refrán: “mal de moitos, consolo de bobos”; pero, esta crise por complexa e mala que sexa, non é máis que un problema máis, dos moitos que tivo e ten a Humanidade ao longo da súa penosa historia. E Galicia non podía quedar á marxe de todas estas cuestións. Foron moitos os anos da fame, durante distintas épocas. Mais, esto non é óbice para que todos poidamos aportar solucións a estes momentos difíciles como calisquera outros. Desgrazas da época prehistórica e dos tempos antigos, pestes, fames e represións na Idade Media, guerras e guerras en tódolos tempos, o século XX enteiro foi unha cadea de despropósitos: numerosas guerras: coloniais, I e II Guerras Mundiais, guerra civil en España, guerra de Vietnam, guerras, fames e enfermedades brutais en África, situacións de grave inxustiza no chamado terceiro mundo, depresión de 1929, dificultades económicas dos 40 e dos 50, crises dos 70, 80 e 90. É que hai algún momento sen problemas de todo tipo (persoais, sociais, mundiais)? Pódese entender ao ser humano sen conflictos? Ou estes son conxustanciais coa propia natureza humana?
A palabra crise, nas súas orixes grecolatinas, significa cambios, evolución. E o home e o mundo están en constantes cambios; uns máis profundos, outros máis superficiais. Hai momentos mellores e outros peores. Nestes intres, lembremos o famoso soño bíblico que falaba e interpretaba os dez anos de vacas gordas e os dez anos de vacas fracas. A sabiduría popular galega comenta que “hai que gardar das risas pras choras”. Desgraciadamente, non sempre impera ese espírito previsor. O difícil é non ter problemas, calquera nalgunha etapa da súa vida vai ter problemas, o que hai que facer é saber xestionar ben as situacións problemáticas para buscarlles solucións. Non hai que deixar vencerse polos problemas, nin caer na desesperanza. Hai que erguerse e tirar para adiante, deixarse de inútiles laios e poñerse a traballar, valorando a creatividade e a educación. O porvir dun país está na educación das súas xentes. O famoso factor humano. A riqueza dunha terra está en ter cidadáns ben formados que saiban afrontar as crises, xestionando os problemas para saír airosos das circunstancias de dificultade e así chegarán de novo os anos da vacas gordas; como saímos doutras, tamén sairemos desta co esforzo e ca solidariedade de todos. Na vida sempre pode haber problemas, o importante é estar capacitados para busca-las solucións.
Filgueira Valverde (1979) no seu primeiro Adral, nun ensaio titulado: NOS ANOS DA FAME, pp. 204-208, relata uns momentos difíciles vividos na Boa Vila alá por 1519, e que levou a persoas honradas a cometer roubos para solucionar a fame das xentes, que estaban a vivir situacións desesperadas. Nese mesmo artigo, menciona outros intres de extrema necesidade, graves problemas de moita fame no pobo galego ocurridos en 1853 e dos que se laian pedindo xustiza Rosalía, Murguía, Pintos, entre outros.
Todas as situacións de dificultade soluciónanse coa laboriosidade e co inxenio da xente. E constitúe unha mágoa que os pobres son os que máis sufren as consecuencias das sucesivas e numerosas crises. Constátase que a necesidade fainos máis agudos. “Non hai mal / que por ben non veña”.
Nesta ocasión, todos debemos sentirnos responsables e debemos axudarnos uns aos outros, tendo en conta aos desfavorecidos; son necesarias máis que nunca a Xustiza e a Solidariedade. Estamos en crise todos xuntos, debemos saír dela todos unidos.

No hay comentarios: