domingo, 26 de enero de 2014

SÍNODO DIOCESANO























REUNIÓN DE LA COMISIÓN GENERAL DEL SÍNODO DIOCESANO

Casa de Ejercicios de Santiago de Compostela, 25/01/2014: 10:30 h. / 15:00 h.


Puntualmente, a la hora prevista, dio comienzo la reunión presidida por el Sr. Arzobispo, D. Julián Barrio, auxiliado por el Sr. Secretario del Sínodo, D. Alfonso Novo, y con la asistencia de los miembros de la comisión: sacerdotes, religiosos y religiosas, y laicos elegidos para formar parte de la misma.
 Se empieza con la oración del Sínodo, dirigida por el Sr. Arzobispo, quien a continuación dirige unas palabras iniciales motivadoras para todos los presentes. Y que muy en síntesis recogemos, según las notas personales tomadas al efecto y no de forma textual, sino con aportaciones o versión propia, intentando recoger el sentir del prelado.

Dios nos dirige palabras de advertencia y consuelo, por eso es necesario confiar en lo que Dios hace en cada uno de nosotros y más en estos tiempos de transición con una fuerte secularización y con serias dificultades para desarrollar convenientemente la vida religiosa. Se está produciendo una separación entre el evangelio y la vida social, hay un distanciamiento entre evangelio y cultura. Podemos preguntarnos si  la Palabra de Dios es Luz de la vida, ya que la Buena Nueva tiene la fuerza para cambiar nuestra vida. Podemos plantearnos, ¿qué es creer en Dios hoy? Los tiempos de crisis son tiempos de gracia, en tiempo de crisis surge lo nuevo que antes no se veía.

Con el proceso sinodal, en el cual estamos inmersos nos podemos interpelar, intentando trabajar en el sentido de cómo podría asegurarse el futuro de nuestra Iglesia, nunca perdiendo la perspectiva de que la Promesa del Señor siempre se cumple. También intentando un laicado más vivo y promoviendo una reflexión sobre la imagen, las tareas, los ministerios y servicios de la Iglesia y siempre hay que reconocer la presencia y el actuar del Espíritu.

Es preciso un análisis de la realidad y una prospectiva de futuro, reconociendo la penuria vocacional actual, que hay nuevas formas de vida y pidiendo una corresponsabilidad más allá de las estructuras. Adecuar nuestra sensibilidad actual.
¿La Iglesia debe salir de sí misma? Pero, ¿a dónde? En la línea de lo que dice el Papa Francisco, a la periferia.

En cuánto al Sínodo, muchos pueden exclamar, ¡dónde nos hemos metido! Y hay quienes quieren dejarlo todo como está (¡esto en nuestra diócesis!). Mas siempre hay una nueva necesidad de la conversión y hay que dilucidar qué exige a cada uno de nosotros.

El Sínodo quiere ser una reflexión conjunta, una oportunidad para el diálogo, pero con un perfil teológico y una coherencia. Hay que ponerse en actitud de hacer ejercicios espirituales. Y con el diálogo interior y comunitario buscar la clarificación de cuál debe ser el papel de la Iglesia, utilizando la liturgia, la diaconía, el testimonio. Y no perdiendo nunca de vista de que el Espíritu actúa en nuestra Iglesia Diocesana.

Sintiendo la libertad porque Cristo nos ha liberado y testimoniando nuestra creencia en Dios ante frecuentes actitudes de ateísmo agresivo. Debemos reflexionar sobre nuestra participación en la liturgia y hacerla más espiritual. Los cristianos tenemos que dar razón de nuestra fe, tal como nos indica el Apóstol Pedro y anunciar con convicción el Evangelio. Nada nos impide aquí, entre nosotros, ser cristianos y sentir la experiencia de que Dios conoce todas las cosas.

A continuación, D. Alfonso interviene realizando un recorrido de los trabajos del Sínodo. Hubo una reunión de la Comisión Permanente, durante el mes de julio/2013 hubo Comisión de relatores. En la actualidad contamos con tres ponencias, que junto a las dos que faltan, constituirán una base orientadora y de consulta para los trabajos de los equipos.  
 Precisamente, al final de sus palabras y de tener presente las alegaciones enviadas por correo electrónico, así como del debate y las aportaciones que se produjeron, se somete a estudio y revisión artículo por artículo el Reglamento o Normas sobre constitución y funcionamiento de Grupos Sinodales, que con las modificaciones pertinentes fue aprobado por mayoría absoluta, siendo, aproximadamente, las 12:00 h. de este día. Se hace una pausa para un café de trabajo y se reanuda la sesión para el debate y estudio sobre las ponencias, para ello se tienen en cuenta las alegaciones y sugerencias enviadas previamente por correo electrónico y después de un rico debate, lleno de aportaciones, de ideas, sugerencias. Se toma el acuerdo de tener las ponencias como documentos base de consulta y de iluminación y de proponer a los equipos sinodales unas fichas de carácter sencillo, práctico y concreto, que faciliten el trabajo de los mismos.

 Finalmente, la Comisión, el Secretario y el Sr. Arzobispo agradecen el trabajo de los ponentes, así como la consideración y máxima valoración de dichas ponencias. El Arzobispo pronuncia unas breves palabras de gratitud y de ánimo para todos. A las 14:00 h. con el rezo del Ángelus dirigido por el Arzobispo, finaliza el trabajo de estudio y debate de la Comisión General y los miembros de la Comisión, que lo consideraron oportuno, celebraron un almuerzo de fraternidad y de intercambio de impresiones. Finalizando la jornada de trabajo sobre las 15:00 h.

domingo, 12 de enero de 2014

XXXIII MESA DAS VERBAS


O próximo sábado 18 de xaneiro, ás 19:30 h. e no Salón de Actos do Liceo Casino de Vilagarcía de Arousa, rúa Castelao 5, desenvolveremos un novo encontro poético, aberto á participación de todos os interesados na poesía. Compartiremos versos e gozaremos da compañía mentres iremos soltando as verbas ao ar. Ao final, entre todos comporemos un poema conxunto inspirados nun primeiro verso dun autor ou autora recoñecidos.
Non vos olvidedes, temos todos unha nova cita poética.
SAÚDE E POESÍA! 

Compartiron os seus versos con todos os asistentes:

EvCalo, Enrique Brumbéck, Tito Porto, Marina, Jesús Recio, José González, Antonio Quiñoy, Carmen Abalo, Jean Carballo, Begoña, José Tizado, Ramón Quintáns, Tere Briones, Andrea Fernández, Xermán Manoel Torres

Ao final da sesión poética, elaboramos un poema colectivo (ao chou escollemos un verso inicial entre distintos de autores tanto en galego e castelán, e partindo dese verso fomos aportando os propios ata conseguir o seguinte:

POEMA COLECTIVO (I)

XXXIII MESA DAS VERBAS, 18/01/2014

(Inspirado en un verso -el primero- de Luís Cernuda)


Viva pues Góngora, puesto que así los otros
vivirán cual hermosos y brillantes esmeraldas y zafiros.
Unos lo elogiarán y otros lo detestarán,
 pero a pesar de todo, ha quedado para la posteridad.
Los unos y los otros, ¡jauría de plumas!
hijos de una España fecunda en poesía.

¡Debemos ser francos, a cada cual su desafío!
tras años y años, con pluma y sin pluma,
seguimos con la tierna y sabia poesía,
tejiendo versos en la “Mesa das Verbas”
de la noble y marinera Vilagarcía.
¡Viva, pues, Góngora! 

E Andrea Fernández "Nei", partindo desta idea colectiva, elaborou este seu poema:

Viva pues Góngora!
puesto que así los otros,
¡jauría de plumas!
empuñarán floretes,
metáforas de un duelo…
Y entre verso y verso,
el consuelo…
del siglo de oro tan fecundo,
que Gongora y Quevedo
en duelo furibundo
sembraron de deleites
nuestras letras,
y de la “a” a la zeta
rosario de delicias
poemas y poetas.

Ata a próxima, SORTE E POESÍA! 

martes, 7 de enero de 2014

MARÍA PALACIOS, IN MEMORIAM









Foise cara a Casa do Pai a nosa querida amiga, a mestra e poetisa, María Palacios, q.e.p.d. Aínda que castelá de orixe e nacencia, pasou os derradeiros anos da súa vida aquí en Vilagarcía, na Residencia “Divina Pastora”, chegou a admirar e amar esta a súa nova terra de adopción. Tiven o gozo e a honra de coñecela e de compartir unha mutua amizade. Trabei o seu coñecemento e trato como consecuencia dun encontro poético celebrado na Residencia, achegouse a min, entregoume uns fermosos poemas da súa autoría e meses despois, cunha amiga común, Andrea Fernández, deseñamos e demos lugar a unha idea, creando a Mesa das Verbas, uns encontros poéticos mensuais baixo o paraugas do Liceo Casino da nosa cidade. (Precisamente a XXXIII Mesa das Verbas que se celebrará neste mes de xaneiro será unha Homenaxe Poética a María Palacios).

María granxeouse axiña a admiración, o respecto e o agarimo de todos. Era unha muller digna, austera, auténtica; unha gran crente, unha gran amante de todo o humano e unha admiradora da Natureza, todo eso inflúe na súa poética, da que tivemos e aínda teremos a sorte de gozar aquí en ONDAS DE AROSA, da que foi colaboradora e asidua lectora. Era unha muller moi culta; por tanto, moi sinxela e moi discreta; ao mesmo tempo, moi avanzada. Todas as mañás acudía á Biblioteca “Rosalía de Castro”, da nosa cidade, a ler, a consultar Internet e a manter a súa conta de correo electrónico (moito vou botar de menos os seus correos, cargados de tantas cousas interesantes e importantes). Todos notamos a súa perda, fáltanos alguén, pero coa fe que compartimos, sabemos que ela sigue con nós. Foise cunha gran dignidade, con absoluta discreción e delicadeza, tal como ela era, estaba preparada e sentíase conducida para emprender a viaxe nesa “nave que nunca ha de volver a retornar” e foise lixeira de equipaxe, ela que foi “buena en el buen sentido de la palabra buena”. Agora, alá na Casa do Pai tecerá versos cos anxiños e comporá fermosos poemas coas estrelas do gran cosmos onde habitamos. María Palacios para sempre na nosa lembranza, que goce da Luz e da Vida como ela agardaba e quería, descanse na paz do seu amado Señor Xesucristo. Amén.