domingo, 27 de abril de 2014

X ANIVERSARIO DA FUNDACIÓN DO CONSERVATORIO PROFESIONAL DE MÚSICA DE VILAGARCÍA DE AROUSA




Con tal motivo estanse a celebrar distintos actos na nosa cidade, aos que procuramos asistir xa que este centro musical significa moito para nós, é unha parte duns intres vitais, da nosa traxectoria particular, o traballo con outros compañeiros da Asociación Atril para lograr a súa creación e a súa posta en funcionamento, polo que estamos de noraboa por esta primeira década de existencia. Sempre apoiamos aos centros de ensino musical da nosa cidade, máis agora toca gozar da nova do cumpreanos do Conservatorio.

Un dos actos celebrados foi o magnífico Concerto de Cámara celebrado este próximo pasado venres, 25 de abril, no Auditorio Municipal e a partires das 20:00 h. Cunha puntualidade máis que británica, arousá dou comezo este concerto que contentou a todos os asistentes polos entusiastas aplausos e polos comentarios moi favorables que se escoitaban.

Os músicos protagonistas e que nos deleitaron coa súa arte, foron a mestra de piano, Vladimira Samausova, profesora e Xefa de Estudos do Conservatorio, verdadeira bendición musical que afincou aquí entre nós e que é guía e mestra de tantos mozos pianistas que teñen o privilexio de recibir e gozar o seu maxisterio musical, algúns xa cos seus estudos rematados e que accederon aos estudios superiores de Música, ou que xa se estrearon como profesionais, como intérpretes e como profesores. O gran labor de Vladimira está aí para velo e para valoralo. Que dicir de Vladimira que xa non se saiba? Unha verdadeira artista na súa vocación docente e na súa executoria como intérprete. Atópase na madureza musical, ten moito que ensinar, todos debemos aprender dela e estar moi agradecidos pola súa dedicación e polo seu traballo diario no noso Conservatorio. Como sempre, Vladimira Smausova, estupenda.

Iván Maia Boullosa, mestre clarinetista e tamén profesor do Conservatorio, un mozo profesor e intérprete, cheo de moitas cualidades e con moita ilusión por seguir coa súa prometedora carreira. Pese a ser aínda novo, ten xa unha traxectoria musical importante e danos a impresión que polo seu carácter amable e entusiasta é quen de engaiolar ao alumnado do conservatorio vilagarcián. Dámoslle os nosos parabéns e que siga a nos entusiasmar coas súas iniciativas.

Lucía Lugrís Casares, moza flautista e tamén docente, por nós menos coñecida, pero gustounos moito a última peza do concerto que interpretou acompañada ao piano por Vladimira Smausova, cambiouse a orde desta peza no programa por razóns técnicas, a obra coa que nos engaiolou foi: FANTASÍA BRILLANTE SOBRE CARMEN de F. Borne. Desexámoslle moita sorte nos seus estudios superiores de Música, que vén de principiar e que axiña poidamos volver a gozar da súa música aquí en Vilagarcía.

Finalmente, reiteramos os nosos parabéns para o Equipo Directivo (que leva os dez anos ao fronte deste noso Conservatorio) e ao Claustro de Profesores do Conservatorio Profesional de Música de Vilagarcía de Arousa, de titularidade municipal, neste seu décimo aniversario, toda unha década formando profesionais da Música na nosa cidade, o que sen dúbida, constitúe unha gran boa nova. Parabéns para toda a Comunidade Educativa e que o Concello de Vilagarcía de Arousa non deixe de apostar polo ensino musical.

MIL PRIMAVERAS MÁIS PARA O NOSO CONSERVATORIO!

miércoles, 23 de abril de 2014

LEMBRANZA DE XAQUINA TRILLO, TECEDEIRA DE FLORES E VERSOS


Xa floreceron as camelias na campía compostelá
As fermosas rúas e prazas de Santiago
Que están cheas de camelias vermellas, brancas
U-las as xapónicas e xaspeadas?
Inquedo atópoas na carballeira de Santa Susana
No Campo das Estrelas, camelias de Compostela
A poetisa arousá cantou ás camelias de alí
Tamén ás camelias de aquí; ela cantou á Nosa Terra
Riqueza e beleza que ela ten, ela que é como unha flor belida
Inmensa, leda, coa nívea cabeza onde afloran os seus versos, non
Lle souben agradece-lo seu amor a Galicia, lugar vexetal
Oxalá mil primaveras para ela que tantos versos escribiu!  

domingo, 6 de abril de 2014

SOÑOS DE PAPEL E XIZ (II)



-CODESEDA-














Con toda a ilusión e grande satisfacción fun nomeado mestre do Colexio Nacional de Codeseda (A Estrada) o día 2 de xaneiro de 1983. Incorporeime a dito colexio para cubrir a vacante por xubilación dunha mestra moi querida nesta poboación do grande concello da Estrada, despois das vacacións de Nadal. Agardábame alí un marabilloso alumnado dun dos dous grupos de 3º de EXB.

Era o meu primeiro destino no ensino público, despois de ter aprobadas as correspondentes oposicións do ano 1982. Un mestre novo que chegaba a un lugar por descubrir, unha vila rural, dun concello que me traía gratas lembranzas, xa que a miña familia materna era procedente da vila da Estrada. Foi como un encontro coas orixes. Alí fun moi ben acollido por toda a comunidade escolar e pasei uns meses moi agradables e inesquecibles, tanto desde o punto de vista humano como educativo. Os nenos e as nenas daquel terceiro, en plena etapa dourada da infancia, eran realmente bos. A xente do rural é pacífica e traballadora. Eu faláballes do idílica que me parecía a vida do campo e os nenos dicíanme, pois cambiámoslla pola de Vilagarcía. Descoñecía que a maioría dos nenos ademais das súas tarefas escolares, axudaban no seu lugar nas duras e incómodas tarefas do campo. Ademais o colexio era unha concentración, viñan os nenos de distintos lugares da comarca. E nos seus lugares case non había nenos. Por eso, viñan moi contentos ao colexio, porque alí xuntábanse cos compañeiros, xa que onde vivían eran case únicos, e na escola tiñan a oportunidade de xuntarse cos iguais.

Os mestres daquel colexio pasabamos moito tempo xuntos, convivindo, case todos quedabamos no comedor escolar, ao que acudían un grande número dos alumnos, chegamos a ser compañeiros e amigos. Na miña etapa alí, había máis de catrocentos alumnos, hoxe desgraciadamente, case non chegan a cen.

Nas tardes dos venres a miña compañeira de nivel e máis eu organizabamos un concurso do saber ao xeito dun famoso concurso televisivo daquel tempo, así dun xeito lúdico e divertido faciamos repasos dos contidos curriculares co noso alumnado. Tamén preparamos algunha obra de teatro, así como algunhas competicións deportivas. No fin de semana cando eu volvía a Vilagarcía, cunha querida compañeira que era veciña, preparabamos conxuntamente algunhas actividades para desenvolver nas nosas clases. Aínda recordo un texto que preparamos con distintas actividades e que se titulaba “El deshollinador”.

Eu estaba encantado coa paisaxe de Codeseda, preto de alí nacía e era o curso alto do río Umia, o meu querido Umia de Caldas de Reis, o Umia que desembocaba en Cambados na non menos querida ría de Arousa. Alí había moitas troitas, que teño probado, que gorentosas eran aquelas troitas! Tamén facía longas camiñadas polo campo, moitas veces acompañado por algúns alumnos. Lémbrome de ter chegado ata Sabucedo e alí visitar o seu famoso curro, o da rapa das bestas. Que tempos xa idos! Os tempos das ilusións pedagóxicas, de tremendas ganas de traballar, de dalo todo polo alumnado. Ese primeiro destino quedou gravado por sempre no meu corazón, non me esquezo de Codeseda, das súas xentes, das súas paisaxes campestres e sobre todo do seu querido colexio nacional, o meu primeiro colexio! Como os primeiros amores, moi difícil de olvidar, imposible.