viernes, 29 de agosto de 2014

XL MESA DAS VERBAS - HOMENAXE A JOSÉ MANUEL OLVEIRA HORTAS




Xa van alá 40 citas coas Musas das artes e das letras, o sábado 13 de setembro na Sala de Conferencias do Auditorio Municipal de Vilagarcía de Arousa (Avda. da Mariña), unha nova oportunidade para compartir versos e música, esta última será ofrecida polas nosas amigas e amigos do Coro Voces Amigas de Vilagarcía. E volveremos a homenaxear e a facer presente ao noso amigo, o poeta sensible, ao poeta da xustiza e da solidariedade , o inesquecible, José Manuel Olveira Hortas. Xa sabedes, temos un encontro, non faltedes.

OLLO CAMBIO DE UBICACIÓN, NESTA OCASIÓN VERÉMONOS NA SALA DE CONFERENCIAS DO AUDITORIO MUNICIPAL. 

Tivemos unha Mesa moi emotiva e sentimental, ceibamos versos o ar en homenaxe a Olveira, escoitáronse e sentíronse os seus propios versos. Acompañados coa música ben temperada e coas cancións ben interpretadas con musicalidade e sensibilidade por parte do Coro "Voces Amigas" de Vilagarcía, dirixido maxistralmente por Chiruca Rivera. A todos mil gracias.

Participaron ceibando os versos ao ar:

18 membros do Grupo Poético "Brétema" de Vigo, acompañados polo seu Presidente e Secretaria.

E os seguintes asíduos da Mesa das Verbas: 

Andrea Fernández

José González

Enrique Brumbéck

Tito Porto

Eduardo Víctor Castro López

Antonio Quiñoy

Carmen Abalo

Tere Briones

Augusto Guedes

Xermán Torres

Agradecemos moi especialmente a presenza da viúva, do irmán e dos fillos de José Manuel Olveira Hortas, quen permenecerá sempre con nós na súa lembranza e nos seus versos.

Manoel Xosé, in memorian

miércoles, 27 de agosto de 2014

Lembranza do Club Xuvenil e de Ramón Rubianes



Como moitas cousas e experiencias boas, lembro a existencia do Club Juvenil Villagarciano, en pleno apoxeo alá polas décadas do setenta e dos oitenta do pasado século. Un grupo entusiasta de mozos e mozas, respaldados por unhas persoas xenerosas e altruístas viviron e organizaron toda unha serie de actividades culturais e deportivas moi enriquecedoras para a Vilagarcía daqueles tempos idos. Unhas dez edicións do chamado Marathon Popular, que convocaba a tantos atletas de toda Galicia e que espertou aquí verdadeiras vocacións atléticas. (A foto correspóndese cunha desas edicións e nesa imaxe, na parte superior esquerda, figura Ramón Rubianes, gran amigo e colaborador do club, dinlle clases particulares aos seus fillos Ramón e Manuel, dos que gardo felices e agarimosas lembranzas, sirva esta entrada como unha homenaxe ao inesquecible amigo, Ramón Rubianes). Tamén organizamos torneos escolares de xadrez, de fútbol, de fútbol-sala, de tenis de mesa, conferencias, concertos, concursos literarios, os seis números da extraordinaria revista de poesía RODADA, festas infantís e xuvenís, a convivencia nas instalacións da chamada Casa da Xuventude, sede do Club, e tantas e tantas vivencias. Foi mágoa que Vilagarcía e as súas autoridades non souberon ou non quixeron apoiar na súa xusta medida, esta iniciativa xuvenil aberta, de todos e plenamente democrática, agás o apoio recibido pola primeira Corporación democrática de Vilagarcía, é xusto recoñecelo. Na súa breve existencia, o Club Juvenil Villagarciano desenvolveu un gran labor e unha intensa actividade, foi unha oportunidade para Vilagarcía de Arousa, á que aqueles mozos e mozas, hoxe homes e mulleres, amaban moito e desexaban o seu crecemento cultural e deportivo, co protagonismo e participación de todos. De cando en vez, é de xusticia volver a vista atrás e lembrar a unha institución xuvenil exemplar, de Vilagarcía para Vilagarcía.

martes, 19 de agosto de 2014

FILGUEIRA Y LA DEPURACIÓN DEL PROFESORADO






UNA CARTA DE PÍO GARCÍA ESCUDERO
JUEZ ESPECIAL DEL JUZGADO DE REVISIONES DE EXPTES. DE DEPURACIÓN


El legajo 998 del archivo del hoy IES “SÁNCHEZ CANTÓN” de Pontevedra, se denomina Expedientes de depuración. Una vez revisada y consultada toda la documentación que en él se encuentra, podemos concluir que Filgueira trata de resolver favorablemente todos los casos allí recogidos y de actuar con benevolencia y humanidad. Recibe cartas para que interceda, cartas de recomendación, informes varios y él trata de que se revisen los expedientes y se resuelvan de forma positiva y favorable para los afectados.

Filgueira actúa como Delegado del Juzgado Especial de Revisiones del Ministerio de Educación Nacional, porque era una cuestión encomendada a los directores de los institutos nacionales de las capitales de provincia.

También tenemos que reflejar que se tardaba demasiado en resolver los casos, lo que llevaba a perjudicar y aumentar las penalidades de los pobres maestros nacionales y de los profesores. Muchas veces se perdían papeles, había que solicitar informes a distintas instancias, algunas demoraban hasta en años su contestación a la petición del informe. Era una situación lamentable, arbitraria, absurda, caótica que tuvieron que sufrir en su piel muchos profesionales de la enseñanza y sus familias.

Esta función era una carga más para los directores de instituto, algunos la realizaban muy a pesar suyo, no les quedaba otra. Filgueira pretendió ayudar. Vamos a transcribir literalmente, lo que es muy esclarecedor, una carta de D. Pío García Escudero, II Conde de Badarán, quien ejercía como juez de dicho Juzgado Especial de Revisiones:

MINISTERIO DE EDUCACIÓN NACIONAL
   JUZGADO SUPERIOR DE REVISIONES

                                                                 Madrid, 29 de abril de 1948

                                      Sr. D. José Filgueira Valverde
                                                                 Pontevedra


Mi querido amigo: Contesto su grata del 27 y también yo lamento no haber podido verle durante su breve estancia en esta Capital, y espero que este verano pueda ir por Pontevedra donde hablaríamos de estos asuntos de depuración que tenemos encomendados.

En relación con los expedientes que piensa ultimar en breve, procede que como resumen de todo lo actuado, informe Ud. con referencia a la resolución que a su juicio deba dictarse.

Es verdad que casi todos los solicitantes ejercen de una manera u otra la Enseñanza Privada, que el Estado no les autoriza en sus centros, pero mientras no se modifique en conjunto la legislación que regula esta materia, no me parece posible adoptar determinaciones de carácter general y hemos de seguir forzosamente este penoso camino de estudiar caso por caso.

Tomo buena nota del juicio que le merecen los Profesores D. JOSÉ CARLOS VILLAR GARCÍA y D. RAMÓN OTERO PEDRAYO, que tendré muy en cuenta, al estudiar sus expedientes  de depuración.

            Con todo afecto le abraza su buen amigo

                                         [Firma ilegible con tinta azul]

(Firmado: Pío García Escudero)


[Carta fragmentada en dos mitades, para leerla, tuvimos que superponer los dos fragmentos].


En ella observamos como Filgueira intercede por amigos galleguistas depurados. Además trata de favorecer a aquellos desdichados maestros y profesores, algunos en condiciones de triste precariedad y persecución. Es muy esclarecedor manejar y consultar este legajo, al que sin duda, le faltan muchos expedientes y documentación, pienso que está incompleto.


                               GERMÁN MANUEL TORRES DE ABOAL
                                           Pontevedra, 23 de julio de 2014

viernes, 1 de agosto de 2014

XXXIX MESA DAS VERBAS, EDICIÓN ESPECIAL


XA TEMOS TODO PRACTICAMENTE PREPARADO E ORGANIZADO PARA UNHA XORNADA DE GOCE COA POESÍA, COA MÚSICA, COA AMIZADE... VINDE!!!

Foi unha xeira poética memorable a deste sábado. 26 persoas puideron gozar dunha visita á Illa de Cortegada inesquecible e grazas a inestimable colaboración de José Luis Villanueva, Presidente da Agrupación de Parquistas de Carril e Patrón Maior da Confraría "Santiago Apóstol" da mesma localidade e gracias ás xestións dos compañeiros, Ramón Quintáns e Xermán Manoel Torres coa imprescindible colaboración da Autoridade Portuaria e a Capitanía Marítima de Vilagarcía. Tivemos unha feliz singladura, na Illa realizamos un pequeno recital poético e un breve recorrido por este fermoso e agraciado lugar, onde a Natureza predomina. Todos os que fomos quedamos encantados; para repitir.

Do xantar de confraternidade no fermoso Club de Mar gozaron 33 persoas, pasámolo moi ben e os poemas do Brindes resultaron todos moi interesantes e aplaudidos.

E como fin desta festa poética, o recital na rúa Castelao, amenizado polos Terribles de Arousa, resultou moi concurrido e atractivo. Antes de nada, reiterar o noso máis sinceiro agradecemento a todos os colaboradores e recordar a todos os que ceibaron os seus versos ao ar:

Antón Blanco Casás, premio Minerva - 2014

Tito Porto

Eduardo Víctor Castro López

Andrea Fernández

Enrique Brumbéck

Ramón Quintáns

Carmen Abalo

Ramón Torrado

Ángeles Conde

Antonio Pinedo

Tere Briones

José González

Mª Xosé Rubianes

Antonio Quiñoy

Alejandro Guanella

Jean Carbalho

Xermán Manoel Torres

E os que non viñeron, eles o perderon.

(Moi pronto acompañaremos cunha reportaxe gráfica) 





















Si miña señor á i-alba da Arousa beilar
poñereille, belida, un ventiño no mar.

A dorna vai e ven
que meu amor ten!

Poñereille unha frauta e máis un reiseñor
e unha longa soedade coma a da mar maior.

A dorna vai e ven
que meu amor ten!

Na illa de Cortegada poñereille un galán
por pastor das mareas co seu remo na man.

A dorna vai e ven
que meu amor ten!

Poñereille unha gaita no bico da ría
e unha avelaneira no medio do día.

A dorna vai e ven
que meu amor ten!

(Álvaro Cunqueiro, 1957)

"XXXIX MESA DAS VERBAS"
(Isla de Cortegada)

La jornada comienza muy temprano
cuando los cuerpos todavía duermen.
Acurrucados al bufar del aire,
que a la balandra con su vela mueve,
esperamos henchidos de emoción
que nuestro barco al malecón se allegue.

El catamarán corta con su quilla
es espejo de fluido transparente:
un agua que distancia a nuestro anhelo
de Cortegada, del edén que viene.
Y lanzamos al mar nuestra mirada
atrapando viveros y bateles.

Ya en la isla, su bosque de laurel,
que por el límpido arenal se extiende,
frondosidad e intenso olor nos brinda
dejando a nuestra realidad inerme...
como los restos de su antigua aldea
ante el desdén del Rey Alfonso XIII.

Voces poéticas que reconfortan
mientras el sol en lontananza vierte
sus rayos luminosos, su cariz,
orlando con tesón nuestros vaivenes.

(Antonio Pinedo (c) 2014)

Na illa de Cortegada
dos amores ben levada
unha moza suspiraba
polo amor que non chegaba.

Trocouse a camelia branca
nunha vermella camelia.

En Cortegada, na illa
ben levada dos amores
suspiraba unha moza
que non chegaba o amor.

Trocouse a camelia branca
nunha vermella camelia.

Unha moza namorada
desexaba o seu amor, 
na illa de Cortegada
dos amores ben levada.

Trocouse a camelia branca
nunha vermella camelia.

Alí choraba a coitada,
o amor non chegaba,
as bágoas que ela deitaba
trocaron a belida flor.

Trocouse a camelia branca
nunha vermella camelia.

(Germán Manuel Torres de Aboal, 2007)